كاغذي كه براي مقاومت در برابر فساد شيميايي ( كه در نتيجه ي گذشت زمان رخ مي دهد ) ساخته شده است . مهم ترين عامل در دوام ، حداقل پ هاش 7 . 0 ( درجه ي خنثي ) است . كاغذ بدون اسيد در مواد كتابخانه اي و آرشيوي ترجيح داده مي شود ، چون سطح ليگنين ( ماده اي اسيدي كه باعث مي شود اسناد كاغذي ، به مرور زمان زرد و شكننده بشوند ) موجود در آن ، اندك است . كاغذ اسيدي كه براي چاپ كتاب ها و ديگر انتشارات قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم به كار رفته ، الزامات حفاظتي عمده اي براي كتابخانه هاي پژوهشي و مجموعه هاي ويژه ايجاد نموده است . بعضي از كاغذهاي پايدار ، براي مقابله با اسيدهايي كه بعد از توليد ايجاد مي گردند ، يا از منبعي بيروني سرچشمه مي گيرند ، با ماده اي قليايي تثبيت مي شوند .
« اَنسي » و « نيزو » مجموعه اي از استانداردها ( زد 48/39 ) را براي پايداري كاغذ مورد استفاده در مواد كتابخانه اي و آرشيوي تدوين كرده اند . درجه ي دوام كاغذ به ويژگي هاي مربوط به خاصيت اسيدي ، جنس الياف كاغذ ، دوام تاخوردگي ها ، و ميزان پسماند برخي از مواد به كاررفته در توليد ( رزين ، كلر ، . . . ) بستگي دارد . در شرايط استفاده و انبارش معمول ، كاغذي كه با معيارهاي « اَنسي » مطابقت دارد بايد چند صد سال بدون فساد قابل توجه ، دوام بياورد .
مترادف با : acid - free paper
durable paper
non - acidic paper