از كلمه ي ايتاليايي nivella ، به معناي « چيز كوچك جديد » .
در بيش تر زبان هاي اروپايي ، كلمه ي رمان ( roman ) نيز از سنت ادبي « رمانس » قرون وسطايي ريشه گرفته . ريشه هاي رمان نوين را مي توان در روايت هاي رِندنامه اي ( picaresque ) اسپانيايي قرن شانزدهم پي گرفت ، كه « دن كيشوت » ( اثر « سروانتس » ) نمونه ي شناخته شده ي آن است .
« رمان حادثه » ( به عنوان يك شكل ادبي ) در سال 1719 با نشر « رابينسون كروزوئه » ( اثر « دانيل دوفو » ) آغاز شد . « رمان شخصيت » در سال 1740 با « پاملا » ( اثر « ساموئل ريچاردسون » ) شكل گرفت . از آن هنگام به بعد ، اين فرم به بسياري از سبك ها و ژانرها تحول يافته است .
نگاه كنيد به : Bildungsroman
epistolary novel
gothic novel
Kunstlerroman
psychological novel
roman a clef
sentimental novel
به بيان دقيق تر ، رْمان يك روايت منثور و داستاني است كه افراد و رويدادهايي را دربرمي گيرد كه در تخيل رمان نويس وجود دارند . اين امر حتي درباره ي داستان تاريخي هم ( كه تلاشي تخيلي براي بازسازي رويدادهايي است كه گفته مي شود در گذشته ، واقعاً رخ داده اند ) صدق مي كند . هيچ محدوديتي براي طول رمان وجود ندارد ، اما روايت داستاني با كم تر از 000 , 30 تا 000 , 40 كلمه را داستان كوتاه يا رْمانَك مي شمارند . اندازه ي طولاني تر ، دست رمان نويس را در گسترش شخصيت ، پيرنگ و موقعيت بازتر مي كند . اكثر رمان ها به چند فصل تقسيم مي شوند ، كه نشانگر تقسيمات عمده ي داستان هستند . رمان هاي بلند ممكن است به چند « كتاب » تقسيم شوند كه هر يك حاوي دو يا سه فصل است .
مقايسه كنيد با : novella
نيز نگاه كنيد به : archetypal novel
