در چاپ ، عبارت است از واحدي براي اندازه گيري كه در سال 1737 توسط « پير فورنيه » ( حروفنگار فرانسوي ) ابداع و در سال 1770 توسط « فيرمين - ديدو » بازبيني شد ، و در دهه ي 1870 براي نشان دادن اندازه ( بلندا و پهنا ) ي بدنه ي قلم و ديگر عناصر مورد استفاده در حروفنگاري ( خطوط ، حاشيه ، . . . ) ، در ايالات متحده شكل رسمي به خود گرفت . يك پنط برابر است با تقريباً يك بيست وهشتم سانتيمتر و يك سانتيمتر برابر است با 28 . 8 نقطه . پيش از ابداع شيوه ي نقطه اي ، براي اشاره به اندازه هاي مختلف حروف ، از واژه هاي توصيفي استفاده مي شد : تك ( 6 نقطه ) ، پايكا ( 12 نقطه ) ، . . .
همچنين ، واحدي است براي اندازه گيري ضخامت كاغذ و مقوا كه در آن ، يك پونت برابر است با يك چهارصدم سانيمتر .
در كتابنگاري تاريخي و بازار كتاب هاي قديمي ، مشخصه يا ويژگي خاصي در چاپ يا صحافي ( معمولاً نقص يا خطاي جزئي ) كه بر اساس آن ها مي توان نسخه هاي ويراست اول ، يا تقدم نوبت چاپ را در ويراستي كه چند بار چاپ شده ، تشخيص داد .
نيز نگاه كنيد به : fingerprint