روشي در چاپ با استفاده از يك قطعه ي مْركبي شده از جنس چوب نسبتاً نرم ( معمولاً گلابي يا گيلاس ) كه هنرمند ، جز تصوير مورد نظر خود ، بقيه ي محيط پيراموني تصوير را برداشته است .
اين كار با دست و با استفاده از كارد و اسكنه ، در همان جهت رگه هاي تخته اي كه به صورت طولي از درخت بريده شده ، انجام مي گيرد . طرح مورد نظر ممكن است مستقيماً ( معمولاً با استفاده از مداد ) روي تخته ترسيم شود ، يا با روبرداري از طرحي كه بر روي كاغذ رسم گرديده ، بر روي تخته منتقل شود . اما « منبت كاري » ( wood engraving ) با ابزاري به نام مقار يا قلم ، با كنده كاري بر روي قطعه اي چوب سخت كه به صورت عرضي از درخت بريده شده ( در جهت خلاف رگه هاي چوب ) انجام مي گيرد .
به خود قطعه ي چوبي و به نقش چاپ شده از روي آن نيز گفته مي شود .
قذيمي ترين نمونه ي شناخته شده از باسمه ي چوبي ، نسخه اي از « Diamond Sutra » است كه در قرن نهم پس از ميلاد ، در چين چاپ شده است . در نخستين چاپ هاي اروپايي ، قطعات چوبي به حروف متحرك بسته مي شدند و بدين ترتيب امكان الصاق متن و تصوير به يكديگر فراهم مي آمد . براي توليد چاپ هاي رنگي ، براي هر رنگ قطعه ي جداگانه اي تهيه مي شد و به دنبال يكديگر ، نقش آن ها بر روي يك كاغذ افكنده مي شد .
