در بازيابي اطلاعات ، عبارت است از طرحي نظام مند براي اجراي يك كاوش .
در بيش تر موارد ، اولين گام در كاوش ، تدوين يك عبارتِ مقوله اي فشرده و واضح است . گام بعدي ، شناسايي مفاهيم اصلي در آن مقوله است . سپس مناسب ترين كشف ابزار براي آن موضوع را بايد شناسايي و مكانيابي كرد . بعد از آن مي توان براي يافتن اصطلاحات مْرجحي كه آن مفاهيم اصلي را بازنمايي كنند ، به فهرست هاي مجاز سرعنوان هاي موضوعي و توصيفگرها ( در سيستم هاي نمايه سازي مناسب ) مراجعه كرد .
در بازيابي رايانه مبناي اطلاعات مي توان با استفاده از منطق بولي ، كليدواژه ها را تركيب كرد و يك يا چند پرس وجو تشكيل داد كه « نحو » بيان آن ها براي فهرست ها ، داده پايگاه هاي كتابنگاشتي ، و موتورهاي كاوشي كه به احتمال زياد حاوي اطلاعات درباره ي موضوع هستند ، قابل قبول باشد . اگر نتايج اوليه ي كاوش رضايتبخش نباشند ، كاربر مي تواند با افزودن « اصطلاحات وابسته » يا جايگزين كردن اصطلاح هاي عام تر ، عبارت كاوش را تغيير دهد تا بازيابي را گسترش دهد ، يا با استفاده از اصطلاحات اخص ، بازيابي را محدود نمايد . در بيش تر سامانه ها مي توان از محدودگرها براي محدودكردن بازيابي به مدخل هايي كه پارامترهاي خاصي را برآورده مي سازند استفاده كرد .
نيز نگاه كنيد به : heuristic
proximity
truncation