در نقشه كشي ، نتيجه ي حاصله در زماني كه سطح كروي يك كره در موضعي نسبت به منبع نور قرار گرفته كه تصويري از سطح آن را مي توان بر روي يك صفحه ، يا بر روي سطح منحني ( مثل مخروط يا استوانه كه مي توان آن را برش داد و صاف كرد ) تاباند . جهتگيري معمول براي « افكنش مستوي » ( planar proiection ) قطبي ، براي « افكنش مخروطي » ( conical projection ) مورب ، و براي « افكنش استوانه ي » ( cylindrical projection ) استوايي است . همه ي افكنش ها و تصويرنگاري ها چند درجه اي تحريف دارند . نوع افكنش مورد استفاده در ساختن نقشه از زمين يا جِرم آسماني ديگر معمولاً در « شرح نقشه » مورد اشاره قرار مي گيرد ( « افكنش مركاتور » ( Mercator projection ) رايج ترين آن ها است ) . وقتي يك نقشه توسط كتابخانه فهرستنويسي مي شود ، « شرح افكنش » ( statement of projection ) در ناحيه ي « داده هاي رياضي » از توصيف كتابنگاشتي ، ارائه مي شود .
به وضعيت يا نياز آينده ( مثل مقدار فضاي گسترش مورد نياز در مخزن كتابخانه بر اساس رشد متوسط سالانه ي مجموعه ) كه از روي مجموعه ي معلومي از داده ها مي توان آن را پيش بيني كرد نيز اطلاق مي شود .
